Το σώμα της διαιτησίας στους αγώνες της Πάλης, αποτελείται από το διαιτητή, τον κριτή, τον αρχηγό του ταπί, και τον ελεγκτή. Ο αγώνας διευθύνεται από το διαιτητή ο οποίος είναι υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης πάνω στο ταπί, για την προστασία των παλαιστών από αντιαθλητικές ενέργειες, για την τήρηση των κανονισμών και για το σεβασμό του φίλαθλου πνεύματος.
Ο ιστοριογράφος Ίστρος όμως δέχεται πως η ίδια η θεά Αθηνά δίδαξε στον Θησέα την πάλη.
Είναι σαφές ότι η χρήση της είχε από τότε πολεμικό χαρακτήρα, τον οποίο και διατήρησε στο πέρασμα των αιώνων. Παρά το γεγονός αυτό, ήταν στην Αρχαία Ελλάδα που η τέχνη της μάχης σώμα με σώμα πήρε την αθλητική της μορφή, με σκοπό να την αναδείξει ακόμα περισσότερο.
Η ιστορία της ελληνορωμαϊκής πάλης είναι ανάγεται στην ελληνική αρχαιότητα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι παλαιστές διαγωνίζονταν με σφοδρότητα για τη δόξα και τον σεβασμό.
μία απο τις βασικές δραστηριότητες οι οποίες χρησιμοποιούνταν για την εκπαίδευση των νέων.
wrestling (a contest concerning two during which each endeavours to throw the other, and that's determined once the victor can keep his opponent down with his hand on his neck)
εξακολουθούσε ώσπου να αναγκασθεί ο ένας από τους δύο αντιπάλους να παραδεχθεί την ήττα του, να «απαγορεύσει», όπως έλεγαν. Ύψωνε δηλαδή το χέρι του με το δείκτη ή δείκτη και τον μέσο δάχτυλο τεντωμένο για να τον δει ο κριτής.
Ένας άλλος διάσημος παλαιστής ήταν ο Θρασύβουλος, ο οποίος κέρδισε πολλούς αγώνες χρησιμοποιώντας τεχνικές πάλης που θεωρούνταν πρωτοποριακές για την εποχή του.
Ο κριτής, εφόσον συμφωνεί, καταχωρεί τον αριθμό των σημείων (πόντων) που δόθηκαν μετά από κάποια τεχνική ενέργεια και κοινοποιεί το αποτέλεσμα μέσω ενός πίνακα, ενώ στον τομέα ευθύνης του περιλαμβάνεται και η υπόδειξη του παθητικού παλαιστή και της πτώσης προς το διαιτητή.
Διεξήχθη μόνο η προκριματική φάση, ενώ η τελική φάση ματαιώθηκε και η διοργάνωση στη συνέχεια καταργήθηκε.
Σπαρτιάτες ,σαν έσπασαν τα δόρατα και τα σπαθιά τους, έπεσαν πάνω στους εχθρούς με γυμνά χέρια χωρίς όπλα . Ας μην μας διαφεύγει ότι είναι η πρώτη μορφή αγώνα χωρίς όπλα. Τόσο στην ελληνική μυθική παράδοση, όσο και στις παραδόσεις των άλλων λαών η πάλη πάντα σχετιζόταν με τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση ενώ ουσιαστικά αποτύπωνε μέσα στο χρόνο την προσπάθειά του για κατάκτηση του πολιτισμού και την επικράτησή του απέναντι στη φύση και τη μοίρα του. Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα τα σχετικά με την πάλη στον ελλαδικό χώρο προέρχονται από την Μινωική Κρήτη. Κατά τον Βιργίλιο η παλαίστρα ,η προσωποποίηση της πάλης, θεωρούνταν μια νέα που την ερωτεύθηκε ο Ερμής .
Ένα από τα πιο γνωστά κατορθώματα του Ηρακλή ήταν η πάλη με το λιοντάρι της Νεμέας, ένα μυθικό πλάσμα που δεν μπορούσε να τραυματιστεί με όπλα, πράγμα που αναγκάσε τον ήρωα να το εξουδετερώσει με τη δύναμη των χεριών του.
Οι τεχνικές και οι στρατηγικές εξελίξεις συνεχίζουν να εμπλουτίζουν το άθλημα με νέες προσεγγίσεις αναδεικνύοντας έτσι τη σημασία της εκπαίδευσης και της σκληρής δουλειάς.
Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε more info τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει